Muharrem kararnamesi

Muharrem kararnamesi, Osmanlı Devletinin ödeyemediği iç ve dış borçlarını düzenlemek amacıyla,alacaklıların talepleri doğrultusunda şekillendirilerek 20 Aralık 1881 (28 Muharrem 1299) tarihinde açıklanan mali kararlardır

Osmanlı Devleti 1854 Kırım Savaşından sonra ilk kez borçlanmaya başlamıştır.Bu tarihinden itibaren 20 yıl boyunca çeşitli aralıklarla iç ve dış piyasalardan borçlanmıştır.Ancak bu kaynaklar verimli değerlendirilemediğinden dolayı vadesi gelince ödeme sıkıntısı çekilmiş zamanla anapara ve faizler ödenemez hale gelmiştir.Nihayetinde ise 1874-1875 yılında bütçe dengesi tamamen bozulmuş, gelirler sadece borç faizlerini bile karşılayamaz olmuştur.Bunun neticesinde 30 Ekim 1875 tarihinde “

Ramazan Kararnamesi (Ramazan Kanunnamesi) ile maliyenin iflası ve borçların ödenmesi ile ilgili bir plan duyurulmuştur.Nisan 1876 tarihinden sonra ise borç geri ödemeleri tamamen durdurulmuştur.

1876-1881 yılları arasında Osmanlı Devletinin borçların ödenmesiyle ilgili mali sistemi düzenleyici çalışma yapamaması sonrasında, alacaklı devletlerin ve bankerlerin yoğun baskı ve lobileri neticesinde yapılan müzakereler sonucunda, alacaklıların anaparadan önemli ölçüde indirim yapmaları konusunda uzlaşılmasının ardından,28 Muharrem 1299 tarihinde açıklanan bu nizamname ile borçların ödenmesi için devletin iktisadi faaliyetlerinin yönetimi yabancıların kontrolüne verilmiştir. 

Kararnameye göre borçların ödenmesi için devletin tüm iktisadi faaliyetlerini yabancılar adına kontrol etmek amacıyla Duyun-u Umumiye (borçlar idaresi) kurulmuştur.Bu kararname neticesinde devlet ekonomik olarak bağımsızlığını kaybetmiştir.

Muharrem Kararnamesi